(Hele) Hoge Doseringen Truffels

En waarom ik daar geen voorstander van ben

Bericht uit maart 2025

Ik hoor steeds vaker van mensen die een ervaring hebben opgedaan met een hele hoge dosering truffels. Er blijken heel wat retreats en andere truffelaanbieders te zijn die standaard werken met een begindosering van 30, 45 gram of meer – ongeacht of de reiziger ervaring heeft met psychedelica. Dat baart me zorgen. Zulke hoge doseringen brengen onnodige risico’s met zich mee, zeker voor beginners.

Waar voor je geld krijgen

Veel aanbieders lijken te werken met hoge doseringen om deelnemers een onvergetelijke, indrukwekkende ervaring te garanderen. Ik vermoed dat dit deels te maken heeft met de torenhoge verwachtingen waarmee mensen tegenwoordig aankloppen. Dankzij de groeiende media-aandacht voor psychedelica — denk aan series zoals How to Change Your Mind — verwachten veel deelnemers niets minder dan een diepe, mystieke ervaring.

In kennismakingsgesprekken hoor ik regelmatig: "Ik wil ook zo’n ervaring als op tv." Mijn eerlijke antwoord is dan dat je zo’n ervaring niet kan afdwingen. En dat hogere doseringen niet per se de beste weg zijn om er te komen. Truffels werken bij iedereen anders: sommige mensen hebben aan 15 gram genoeg voor een levensveranderende reis. Een dubbele dosis zou dat niet noodzakelijk beter maken - misschien juist niet. Het zou de ervaring mogelijk te intens maken voor die persoon, waardoor het risico op een moeilijke ervaring toeneemt.

Ik start liever voorzichtig en kies voor bijdoseren als dat nodig is. Dat kan namelijk gewoon. Mijn doseringen zijn flexibel en verantwoord. Ik geloof niet in ‘hoe heftiger, hoe beter.’

Intenser is niet altijd beter

Als het gaat om psychedelica, werk ik vanuit de filosofie: less is more. Dat is deels een kwestie van stijl, maar vooral een kwestie van ervaring. Tijdens mijn tijd bij de psychedelische eerste hulp op festivals heb ik van dichtbij gezien wat een te hoge dosering kan doen.

Hoewel een festivalsetting natuurlijk anders is dan een zorgvuldig begeleide sessie, blijf ik moeite hebben met de aanname dat een intense, overweldigende reis waardevoller is dan een mildere ervaring. Ja, moeilijke ervaringen kunnen helend en leerzaam zijn — mits goed begeleid. Maar zo diep gaan, kan ook zó abstract of vervreemdend worden dat iemand er niks mee kan.

Ik hoor regelmatig van mensen die zo’n hooggedoseerde truffelsessie hebben gedaan: "Het ging ontzettend diep, maar ik kon er bijna niets van mee terugnemen." Dan blijft het vooral een indrukwekkend verhaal, zonder praktische inzichten voor het dagelijks leven. Dat is toch ook zonde?

Trust the medicine

Sommige aanbieders werken vanuit het principe "trust the medicine" — het idee dat de truffels als een soort alwetende entiteit precies de ervaring geven die iemand nodig heeft. Dit idee is deels overgenomen uit inheemse tradities waar psychedelica diep verankerd zijn in de cultuur en maatschappij. Maar voor onervaren reizigers in een westerse context vind ik dit een problematische benadering. Hoewel ik respect heb voor cliënten die vanuit dit geloof hun reis instappen, geloof ik niet dat dit een excuus mag zijn om de verantwoordelijkheid als gids los te laten. Mijn uitgangspunt is altijd dat mensen mij moeten kunnen vertrouwen als degene die de dosering bepaalt.

Psychedelische bazooka

Een andere aanname waar ik mijn twijfels bij heb: je moet ergens doorheen breken — door je ego, je angst, je weerstand — om tot echte transformatie te komen. Een dood-wedergeboorte ervaring wordt soms gezien als de ultieme psychedelische heilige graal: een mystieke doorbraak die je móét najagen. En ja, het is prachtig als iemand zo’n diepe ervaring heeft, of in hun reis een symbolische wedergeboorte beleeft. Dat gun ik iedereen die daar bewust of onbewust naar zoekt. Maar zo’n ervaring is nooit te garanderen — en dat zou je als aanbieder ook niet moeten willen beloven. De meeste psychedelische reizen zijn minder spectaculair dan wat je op tv ziet, en dat is helemaal oké. Geloof me, ook subtiele, zachte ervaringen kunnen juist verrassend diep doorwerken.

Ik snap waar de gedachte achter het ‘doorbreken’ vandaan komt en kan me situaties voorstellen waarin dat nuttig zou zijn. Maar het is een harde, bijna agressieve benadering. Zelf geef ik de voorkeur aan een zachtere aanpak. Ik nodig psychologische verdedigingsmechanismen liever vriendelijk uit om opzij te stappen, dan ze met een psychedelische bazooka omver te willen blazen.

Verantwoordelijkheid